อาการโรคไข้เลือดออก จะเกิดขึ้นหลังรับเชื้อ 3-14 วัน (ระยะฝักตัว) และแบ่งได้เป็น 3 ระยะ

1. ระยะไข้ ผู้ป่วยจะมีไข้สูงเฉียบพลัน ปวดกล้ามเนื้อและข้อ ปวดศีรษะ คลื่นไส้อาเจียน บางรายอาจมีผื่นแดงหรือจุดเลือดออกตามผิวหนัง
2. ระยะวิกฤติ เกิดหลังเริ่มมีไข้ได้ 3-7 วัน ช่วงนี้ไข้จะลดลง แต่เป็นช่วงที่ต้องเฝ้าระวังมากที่สุด เนื่องจากมีการรั่วของสารน้ำออกจากหลอดเลือด อาจทำให้เกิดภาวะช็อกได้
3. ระยะฟื้นตัว เป็นช่วงที่เริ่มหายจากการติดเชื้อ ผู้ป่วยจะเริ่มอยากอาหาร มีผื่นแดงคัน ปัสสาวะออกดี และค่าผลเลือดกลับเข้าสู่ค่าปกติ

การวินิจฉัยและรักษาโรคไข้เลือดออก

หากผู้ป่วยมีอาการเข้าได้กับโรคไข้เลือดออก ควรได้รับการตรวจร่างกายและตรวจเลือดเพื่อยืนยันการวินิจฉัย ซึ่งสามารถตรวจได้ตั้งแต่วันแรกที่มีไข้ ปัจจุบันยังไม่มียาที่รักษาไวรัสไข้เลือดออกได้โดยตรง ผู้ป่วยควรรับสารน้ำให้เพียงพอ กินยาพาราเซตามอลเพื่อลดไข้ แต่ให้เลี่ยงการใช้ยากลุ่ม NSAIDs เช่น aspirin และ ibuprofen ในผู้ป่วยที่มีโรคประจำตัวหรือมีอาการรุนแรง ควรเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลเพื่อเฝ้าระวังอาการในระยะวิกฤติ

การป้องกันโรคไข้เลือดออก

• กำจัดแหล่งเพาะพันธุ์ยุงลาย โดยเฉพาะบริเวณที่มีน้ำขัง เช่น แจกันดอกไม้ ถ้วยรองขาตู้กับข้าว ถังขยะ โอ่งน้ำ เป็นต้น โดยเปลี่ยนถ่ายน้ำในภาชนะที่ขังน้ำทุก ๆ 7 วัน หรือใส่ทรายอะเบทใส่บริเวณที่มีน้ำขัง
• ป้องกันการถูกยุงกัด เช่น สวมใส่เสื้อผ้าให้มิดชิด ทายากันยุงรูปแบบครีม ยากันยุง เป็นต้น
• รีบวัคซีนป้องกันไข้เลือดออก

วัคซีนป้องกันไข้เลือดออก คืออะไร ?

ปัจจุบันเราสามารถป้องกันโรคไข้เลือดออกได้ทุกสายพันธุ์ ด้วยการฉีดวัคซีนป้องกันโรคไข้เลือดออก ซึ่งให้ได้ทั้งในเด็กและผู้ใหญ่ ที่มีอายุระหว่าง 4 – 60 ปี และสามารถฉีดได้ทั้งผู้ที่เคยและไม่เคยเป็นโรคไข้เลือดออกมาก่อน ไม่จำเป็นต้องตรวจภูมิก่อนฉีด ฉีดทั้งหมด 2 เข็มระยะเวลาห่างกัน 3 เดือน โดยวัคซีนมีประสิทธิภาพในการป้องกันการติดเชื้อได้ถึง 80.2% และลดการนอนโรงพยาบาลได้ถึง 90.4%

แม้ผู้ที่เคยติดเชื้อไข้เลือดออกมาแล้ว ก็ยังได้รับประโยชน์จากการรับวัคซีน ซึ่งจะป้องกันการติดเชื้อซ้ำที่อาจจะรุนแรงได้มาก อย่างไรก็ตาม วัคซีนป้องกันโรคไข้เลือดออกเป็นวัคซีนเชื้อเป็น จึงไม่แนะนำในผู้ที่ได้รับยากดภูมิต้านทาน ผู้ป่วยที่รับเคมีบำบัด ผู้ติดเชื้อเอชไอวี และสตรีตั้งครรภ์